ابی کوچولو

ابی کوچولو شخصیت شاخص شعر منه هرچی بگم راجب اون یه  

جورایی بازم کمه , ابی کوچولو بود پسری مودب وضعیت ظاهریش هم  

بود همیشه مرتب , ابی کوچولو بودش یه بچه درس خون توی کلاس  

همیشه سر بود به خاطر همین هم بهش میگفتن خر خون , نمرش اگه  

نوزده می شد دق می کرد به مشکلات زندگیش فکر می کرد , قیافه  

ابی معصوم ناز بودش نیشش همیشه خدا باز بودش , توی یه تصادف    

باباش مرده بود از روزگار بد سیلی خورده بود مادر بزرگ و مامانیش پر 

 می کردن جای بابایش 

 

 , سالها گذشت ابی شد بیست ساله حالا زیر   

چونش یییییکم ریش داره خوش تیپ و خوش هیکل و  

خوش قیافه خصوصیات خوب اون زیاده , 

یه شب توی خیابون قدم میزد ابی به زیر بارون که ناگهان یه  

دخترغریبه  گفت به ابی بارون خیلی شدیده میشه منم بیام زیر  

چترتون   ابی چشاش چهارتا شد با حرف اون دختره , ابی با لکنت گفت  

بفرما   اونا رفیق شدن با هم به هر حال اسمش رو  پرسید گفت  

نسترن... ابی خوشش اومده بود از طرف   کوچیک شما منم ابی ام   

به خوشکلیتون تا حالا ندیدم , ابی خداخدا میکرد بارون بیاد  قطع  

نشه   

 هیچ عابر و ماشینی از اون کنار رد نشه چندساعتی با  

همدیگه حرف زدن گرررررفت شماره رو  ابی از طرف , بعد اینکه بارون  

دیگه بند اومد دختره گفت ابی آقا ممنونم خلاصه هر جوری که هست  

ببخشین  شما نزاشتین که من بشم خیس , ابی ما حالا دیگه  

عاشق  

شده اون دختره قلبش رو  صاحب شده  

 

اون شب تا صبح ابی داشت  

قکر میکرد صحبتهای دختره رو فکر می کرد , هرشب میدید ابی  

خوابش  

رو  ساده ساده ابی دلداده شد ساعتهای کل روز با نسترن پر میشد  

تو  

وجودش پر از ذوق و شوق میشد دختره رو  می دید ابی شل  

میشد , چشمای اون پر از شور عشق بود خیر سرش ابی بودش  

دانشجو  , کلاسها رو یکی یکی می پیچوند از تو چشاش  می شد  

یه  

چیزی رو خوند درسته که زندگیش خوب نو شد ولی نمره هاش از دم  

شیش و پنج و نه شد , ابی ما  فرت و فرت  مشروطه شاکی شدن  

اساتید مربوطه   مامان قرار شد دختره رو ببینه بعد اگه خوب بود  

دختره  

رو بگیرن ریش و سیبیل و موهاش رو ردیف کرد کفشای خاکیش رو  

ابی تمیز کرد  کت شلوار قشنگی اون پوشیدش یه گل قرمزم  

گذاشت  

تو کیفش  , رفتن یه شب واسه خواستگاری   زنگ رو  زدن  کیه ؟ ما  

خواستگاریم  یه دست شیرینی یه دست دسته گل   ابی می  

خواست  

 برگرد با دست پر , یه پیپ مشکی توی دهن داشت لباسهای خیلی  

خیلی خفن داشت موی سرش دمبه اسبی و بلند بود  روی دیوار  

اتاق  

هم یه تفنگ بود این آقا یه جورایی عبوس بود اینها مشخصات بابای  

عروس بود , عروس خانم چایی رو آوردش  ابی آقا فوری فوری اون  

رو خوردش بابای عروس گفت حالا اصل مطلب    عرق  زره  

زره ابی رو   

تر  کرد سئوالاشون یکی یکی شروع شد سادگیه ابی واسشون رو  

شد خونت کجاست ؟ اون پایین     , واسه شروع زندگی پول داری ؟   

وسیله نقلیتون چیه ؟ قابل نداره یه کفش چینیه  شغل شریفتون چی  

هستش ؟ یه کارگرساده بی ارزش  ,  یه چیز برای من سئواله ؟  

ممکنه کککه ابی بشه غلامت ؟ بابای نسترن رنگش عوض شد  

گذاشت کنار نزاکت و ادب رو  از دهنش هر چچچچی اومد بارش  

کرد    

گل بود ابی اما اون رو خارش کرد دست گل ابی رو بهش پسش داد  

جعبه شیرینی رو هم دستش داد ,  دل ابی بدجوری شکستش رفت  

بیرون و در خونه رو بستش   چند روز بعد دختر رو دید ابی      پرسید  

چیه چی شده تیپ زدی ؟    دختره گفت خوب معلومه خوشحالم  

ازاین  

به بعد تو نیا دنبالم دارم میشم زن یه مهندس  کارش درسته قدش  

هم  

بلنده   ایتالیان ساکن ونیزن تو شرکتش از این به بعد رئیسم   پسر  

خوبی بودی عزیزم ولی دیگه شاید تو رو نبینم رنگ از رخ ابی آقا  

پریدش   دختره رفت   ابی دیگه ندیدش 

  

 , چند ساله بعد یه شب  

توی خیابون قدم میزد ابی به زیر بارون که ناگهان یه دختر غریبه گفت  

به e2   بارون چقد شدیده میشه منم بیام زیر چترون   ابی تعجب  

نکرد  

از حرف اون اما این بار چتر دست اون داد ولی به خودش گفت نخند  

هر  

کسی اومد تو بهش دل نبند هر چقدرم باشه ردیف و قشنگ تنهات  

 می  زاره  می ره سمت فرنگ

  

   

آخه میدونی … وقتی تو خیلی کوچیک بودی تو ...

مادر من فقط یک چشم داشت . من از اون متنفر  

بودم … اون همیشه مایه خجالت من بوداون برای  

امرار معاش خانواده برای معلم ها و بچه مدرسه  

 ای ها غذا می پخت یک روز اومده بود دم در   

مدرسه که به من سلام کنه و منو با خود به خونه

ببره خیلی خجالت کشیدم . آخه اون چطور تونست  

این کار روبامن بکنه ؟ به روی خودم نیاوردم  ، 

 فقط با تنفربهش یه نگاه کردم وفورا از اونجا دور  

شدم روزبعد یکی از همکلاسی ها منو مسخره  

کرد و گفت هووو .. مامان تو فقط یک چشم داره  

فقط دلم میخواست یک جوری خودم رو گم و گور  

 کنم . کاش زمین دهن وا میکرد و منو ..کاش  

مادرم یه جوری گم و گور میشد…

بهش گفتم اگه واقعا میخوای منو شاد و خوشحال  

کنی چرا نمی میری ؟اون هیچ جوابی  

نداد....حتی یک لحظه هم راجع به حرفی که  

زدم  فکر نکردم ،چون خیلی عصبانی  

بودم .احساسات اون برای من هیچ اهمیتی  

نداشت دلم میخواست از اون خونه برم و دیگه  

هیچ کاری با اون نداشته باشم سخت درس خوندم  

و موفق شدم برای ادامه تحصیل به سنگاپور برم  

اونجا ازدواج کردم ، واسه خودم خونه خریدم ،  

زن و بچه و زندگی از زندگی ، بچه ها  

وآسایشی که داشتم خوشحال بودم تا اینکه یه  

روزمادرم اومد به دیدن من اون سالها منو ندیده  

بود و همینطور نوه ها شو  وقتی ایستاده بود دم  

دربچه ها به اون خندیدند و من سرش داد کشیدم  

که چرا خودش رو دعوت کرده که بیاد اینجا ،  

اونم بی خبر  سرش داد زدم “چطورجرات  

کردی بیای به خونه من و بجه ها رو  

بترسونی؟!” گم شو از اینجا! همین حالا   اون به  

آرامی جواب داد : ” اوه خیلی معذرت میخوام  

مثل اینکه آدرس رو عوضی اومدم ” و بعد فورا  

رفت وازنظرناپدید شد .یک روز یک دعوت  

نامه اومد در خونه من درسنگاپور برای شرکت  

درجشن تجدید دیدار دانش آموزان مدرسه  ولی  

من به همسرم به دروغ گفتم که به یک سفر  

کاری میرم . بعد از مراسم ، رفتم به اون کلبه  

قدیمی خودمون ؛ البته فقط ازروی  کنجکاوی  

همسایه ها گفتن که اون مرده ولی من حتی یک  

قطره اشک هم نریختم اونا یک نامه به من دادند  

که اون ازشون خواسته بود که به من بدن : ای  

عزیزترین پسر من ، من همیشه به فکر تو بوده ام ، 

 منو ببخش که به خونت توسنگاپور اومدم و بچه  

ها تو ترسوندم خیلی خوشحال شدم وقتی شنیدم  

داری میآی اینجا ولی من ممکنه که نتونم از جام  

بلند شم که بیام تورو ببینم وقتی داشتی بزرگ  

میشدی از اینکه دائم باعث خجالت تو شدم خیلی  

متاسفم آخه میدونی … وقتی تو خیلی کوچیک  

بودی تو یه تصادف یک چشمت رو از دست  

دادی به عنوان یک مادر نمی تونستم تحمل کنم  

وببینم که تو داری بزرگ میشی با یک چشم  

بنابراین چشم خودم رو دادم به تو برای من  

اقتخاربود که پسرم میتونست با اون چشم به جای  

من دنیای جدید رو بطور کامل ببینه با همه عشق  

و علاقه من به تو...

 

کاش مادرم یه جوری گم و گور میشد… 

اون وقت اون وقت قول داد اگه ه ه..

معلم عصبی دفتر رو روی میز کوبید و داد زد: سارا

دخترک خودش رو جمع و جور کرد، سرش رو  

 پایین انداخت و خودش رو تا جلوی میز معلم  

 کشید و با صدای لرزان گفت : بله خانوم؟

معلم که از عصبانیت شقیقه هاش می زد، تو   

چشمای سیاه و مظلوم دخترک خیره شد و داد زد

:

چند بار بگم مشقاتو تمیز بنویس و دفترت رو سیاه  

و پاره نکن ؟ هـــا؟! فردا مادرت رو میاری  

مدرسه می خوام در مورد بچه بی انضباطش    

باهاش صحبت کنم

!

دخترک چونه ی لرزونش رو جمع کرد... بغضش  

رو به زحمت قورت داد و آروم گفت

خانوم... مادرم مریضه... اما بابام گفته آخر ماه  

بهش حقوق می دن

اونوقت می شه مامانم رو بستری کنیم که دیگه از  

گلوش خون نیاد... اونوقت می شه برای خواهرم 

شیر خشک بخریم که شب تا صبح گریه نکنه...  

اونوقت... اونوقت قول داده اگه پولی موند برای  

من هم یه دفتر بخره که من دفترهای داداشم رو 

پاک نکنم و توش بنویسم... اونوقت قول می دم   

مشقامو

معلم صندلیش رو به سمت تخته چرخوند و گفت  

بشین سارا

و کاسه اشک چشمش روی گونه خالی شد

یک ویلون زن در مترو

دریک سحرگاه سردماه ژانویه،مردی واردایستگاه  

متروی واشینگتن دی سی شدوشروع به نواختن ویلون  

کرد.این مرددرعرض۴۵دقیقه،شش قطعه ازبهترین  

قطعات  

باخ رانواخت وازآنجاکه شلوغترین ساعات صبح  

بود،هزاران نفربرای رفتن به سرکارهایشان به سمت  

متروهجوم آورده بودند.

سه دقیقه گذشته بودکه مردمیانسالی متوجه  

نوازنده  

شد.ازسرعت قدمهایش کاست وچندثانیه‌ای توقف  

کرد،بعدباعجله به سمت مقصدخودبراه افتاد.

یک دقیقه بعد،ویلون‌زن اولین انعام خودرادریافت  

کرد.خانمی بی‌آنکه توقف کندیک اسکناس یک دلاری به  

درون کاسه‌اش انداخت وباعجله به راه خودادامه داد.

چنددقیقه بعد،مردی درحالیکه گوش به موسیقی  

سپرده  

بود،به دیوارپشت‌ سرتکیه داد،ولی ناگهان نگاهی  

به  

ساعت خودانداخت وباعجله ازصحنه دورشد.

کسی که بیش ازهمه به ویلون زن توجه نشان  

داد،کودک  

سه ساله‌ای بودکه مادرش باعجله وکشان کشان  

بهمراه  

می ‌برد.کودک یک لحظه ایستادوبه تماشای ویلون‌زن  

پرداخت،مادرمحکمترکشیدوکودک درحالیکه همچنان  

نگاهش به ویلون‌زن بود،بهمراه مادربراه  

افتاد،این  

صحنه،توسط چندین کودک دیگرنیزبه همان ترتیب  

تکرارشدووالدینشان بلااستثنابرای بردنشان به  

زورمتوسل شدند.

درطول مدت۴۵دقیقه‌ای که ویلون‌زن می نواخت،تنهاشش  

نفراندکی توقف کردند.

بیست نفرانعام دادند،بی‌آنکه مکثی کرده باشندوسی  

ودودلارعایدویلون‌زن شد.

 وقتیکه ویلون‌زن ازنواختن دست کشیدوسکوت برهمه  

جاحاکم شد،نه کسی متوجه شدونه کسی تشویق کردونه  

کسی اوراشناخت.

هیچکس نمی‌دانست که این ویلون‌زن همان (جاشوابل،) 

یکی ازبهترین موسیقیدانان جهان است ونوازنده یکی  

ازپیچیده‌ترین فطعات نوشته شده برای ویلون به ارزش  

سه ونیم میلیون دلار،می‌باشد.

جاشوابل،دوروزقبل ازنواختن درسالن مترو،دریکی  

ازتأترهای شهربوستون،برنامه‌ای اجراکرده بودکه  

تمام بلیطهایش پیش‌فروش شده بودوقیمت متوسط  

هربلیط  

یکصددلاربود.

این یک ماجرای حقیقی است،نواختن جاشوابل  

درایستگاه متروتوسط یک کارگردان حرفه ای و  

باصلیقه  ترتیب داده شده بودوبخشی ازتحقیقات  

اجتماعی برای سنجش توان شناسایی،سلیقه  

والوویتهای  

مردم بود.

 آیامادرشرایط معمولی وساعات نا‌مناسب،قادربه  

مشاهده ودرک زیبایی هستیم؟

لحظه‌ای برای قدر‌دانی ازآن توقف می‌کنیم؟

آیانبوغ وشگردهارادریک شرایط غیرمنتظره  

می‌توانیم  

شناسایی کنیم؟

یکی ازنتایج ممکن این آزمایش میتوانداین باشدکه  

اگرمالحظه‌ای فارغ نیستیم که توقف کنیم وبه یکی  

ازبهترین موسیقیدانان جهان که درحال نواختن یکی  

ازبهترین قطعات نوشته شده برای ویلون،است،گوش  

فرادهیم،چه چیزهای دیگری راداریم ازدست میدهیم؟ 

آن کارت پستال های به ظاهر ساده

فداکاری : بر اساس یک ماجرای حقیقی 

آلیس وآلبرت ازکودکی همدیگر را دوست داشتند آنهابه تازگی  

نامزدشده بودند و عاشقانه به یکدیگر مهر میورزیدند آلبرت کارمند  

ساده  

یک شرکت کوچک و تازه تاسیس بود و به نظرنمیرسیداز لحاظ شغلی  

آینده ای عالی داشته باشداو دهها کارت پستال به بهانه های مختلف  

برای آلیس میفرستاد و آن کارت های به ظاهر ساده ارتباط عاشقانه او  

و آلیس را محکمتر می کرد آنها ازاینکه همدیگر را دارند بسیار  

خوشحال  

و راضی بودند تا اینکه روزی آلیس به آلبرت گفت که تصمیم گرفته  

پاریس را ترک کند و برای ادامه تحصیل به یکی از دانشگاه های آمریکا  

برود و بعد هم برای همیشه آنجا بماند آلیس ادامه داد که از مدتی قبل  

روی این موضوع فکر کرده و از آنجا که شرایط اقتصادی آلبرت چندان  

خوب نیست نمیتواند آینده خوبی را برایشان تصور کند ( او از  

نامزدش آلبرت خواهش کرد با نظر او کرد با نظر او  

موافقت کند و رابطه شان هر چه زودتر تمام شود  

وهر یک به راه خودش برود سپس با اندوه فراوان  

حلقه اش را در آورد و آن را در دستان سرد آلبرت  

گذاشت ) آلبرت با بی میلی تمام حلقه آلیس را به او پس داد و  با  

چشمانی اشکبار از هم جدا شدند آلبرت بعد از رفتن آلیس روزهای  

سختی را گذراندامابعدمدتی با آن شکست کنار آمد وسعی کرد  

اعتماد  

به نفس خود را تقویت کند با جدیت وبه طور شبانه روزی کار میکرد از  

ذهن و جسمش بسیار کار می کشید فقط به خاطر این که روزهای  

شیرین و عاشقانه ای را که با آلیس گذرانده فراموش کند باتلاش و  

پشتکاری که داشت به تدریج در شغل خود پیشرفت چشمگیری کرد او  

همیشه این جمله را با خودش تکرار می کرد که هیچ کس شکست  

نمی خورد مگر اینکه دست از تلاش بردارد او به این جمله اعتقاد  

خاصی داشت وکم کم یکی از جوانان پردرآمد پاریس شد یک روز بارانی  

در حالی که با اتومبیل خود رانندگی می کرد در مسیر راه زوج پیری را  

دید که در زیر یک چتر راه می رفتنداما هر دو از شدت بارش باران خیس  

شده بودند آلبرت بدون این که بفهمد آن زوج پیر پدر و مادر آلیس  

هستند با دلسوزی و به آهستگی به سمت آنها راند و قصد داشت به  

آن زوج عاشق کمک کند و آنها را به مقصدشان برساند اما قبل از اینکه  

به آنها برسد و پیشنهادی بدهد زوج سالمند وارد قبرستان شدند آلبرت  

نیز بلافاصله اتومبیلش را پارک کرد به دنبال آنها راه افتاد آنها کنار سنگ  

قبری ایستادند آلبرت عکس آلیس را با لبخندی زیبا از دور دید و متوجه  

ظرفی شیشه ای در کنار قبر او شد که پر از کارت پستال بود آرام آرام  

نزدیکتر رفت والدین آلیس او را دیدند و آلبرت با زانوهای سست و  

لباهای بی خون از آنها پرسید چه اتفاقی برای آلیس افتاده ؟ مادرش با  

صدایی لرزان جواب داد دخترم هرگز پاریس را ترک نکرد او دچار بیماری  

سرطان شده بود و از آنجا که شما را بسیار دوست داشت ومی  

دانست با وجود بیماری وی شما ناچار هستی تمام دارایی و در آمد  

خود را برای درمان او خرج کنی نمی خواست مانع خوشبختی و اسباب  

زحمت و ناراحتی شما باشدبه این جهت آلیس تصمیم گرفت تا شما را  

ترک کند و . . .  

گریه به مادر آلیس اجازه نداد تا حرفش را تمام کند و پدر آلیس دنباله  

حرف همسرش را گفت :  

آلیس از ما خواست تا تمام کارت پستال های شما را در کنار قبرش  

بگذاریم و روی قبرش بنویسیم آلیس عاشق آلبرت و آلیس معشوقه  

آلبرت تا اگر روزی سرنوشت شما را به کنار قبر آلیس کشاند متوجه  

بشوید آن کارت ها چقدر برایش ارزشمند بوده و تا آخرین لحظه عاشق  

شما بود و به شما فکر می کرد و پایبند عشقش بود آلبرت در سکوت  

اشک میریخت و حق حق می کرد و فکر می کرد چقدر دردناک است  

آدم در کنار عزیزی باشد اما نتواند او را ببیند و با او حرف بزند پدر و مادر  

آلیس متوجه آلبرت شدند مدتی به عکس آلیس بدون حرکت ایستاده  

وجوابی نمیدهد ....