غسل کن و نیت اعجاز کن
باز مرا با خودم آغاز کن
یک وجب از پنجره پرواز کن
گوش مرا معرکه ی راز کن
"حرف بزن ابر ِ مرا باز کن
دیر زمانی است که بارانی ام"
قحطی حرف است و سخن سالهاست
قفل زمان را بشکن سال هاست
پر شدم از درد شدن سال هاست
ظرفیت سینه ی من سال هاست
"حرف بزن حرف بزن سال هاست
تشنه ی یک صحبت طولانی ام
تو را از شیشه می‌سازد، مرا از چوب می‌سازد
خدا کارش درست است، این و آن را خوب می‌سازد
تو را از سنگ می‌آرد برون، از قلب کوهستان
مرا از بیدِ خشکی در کنار جوب می‌سازد
در آتش می‌گدازد، تا تو را رنگی دگر بخشد
به سوهان می‌تراشد تا مرا مطلوب می‌سازد
تو را جامی که از شیر و عسل پُر کرده‌اش دهقان
مرا بر روی خرمن برده خرمن‌کوب می‌سازد
تو را گلدان رنگینی که با یک لمس می‌افتد
مرا گرد سرت می‌چرخم و جاروب می‌سازد
تو از من می‌گریزی می روی تا مصر رؤیاها
مرا گرگی کنار خانه‌ی یعقوب می‌سازد
مرا سر می‌دهد تا دشت‌های آتش و آهن
و آخر در مصاف غمزه‌ای مغلوب می‌سازد
خدا در کار و بارش حکمتی دارد که پی در پی
یکی را شیشه می‌سازد، یکی را چوب می‌سازد ...!!!
بعد من کاخ بیستون باید ..
خوش آمدی شادی جان